Boekenkasten vol, een week voor in de boeken

14/11 Druk op werk, een lijstje dat sneller groeit dan dat het minder wordt. Je merkt aan alles dat het echte voorbereiden, shipping e.d. af moet voor ½ December. Naast dat het druk is op het werk, is het ook druk op de weg! Ik haal lunch, de ene kant om de lagune is geen file de andere kant om wel. Er zijn nog steeds een-baanswegen. Ik dacht slim te zijn en dus mooi door te rijden (de ene kant om, van niet in de file), dan kom je uiteindelijk ook weer uit waar je wilt. Na, 30meter al spijt, ook file. Dus omgekeerd en de kortste weg in de file terug naar stage genomen. Natuurlijk, het broodje al half-verorberd. In de avond haal ik Tim op om, jawel: in de file naar Jimmy’s (niet huisgenoot, maar Jimmy’s kip) te gaan. Daar meeten we met alle stagiares om de SUPER MOON te bekijken op een strandje. Ach of de maan nou echt zo super was? Hij was inderdaad iets feller dan anders, maar als je me het had gevraagd had ik het verschil tussen gister en vandaag niet gezien. Gelukkig waren we met SUPER gezellige mensen!

15/11 Lekker meetings vandaag, bezig en doenig dagje. Na werk hebben we een borrel een race-committee-borrel. Eigenlijk gewoon een borrel, onder het mom van ‘bedankt dat jullie vrijwilligen’. Daarna ga ik naar Britt, die gaat vandaag al weg.. (Eigenlijk morgen, wat al te snel is, maar ik zie haar alleen vandaag nog, wat al veelste snel is). Ze, Tim-Britt-collega Britt, hebben de hele dag op karakter geborreld, dus het was een heerlijke zooitje <3. We aten bij Pizza Italy, altijd lekker. Wanneer ik doei zeg, is het toch lastiger als verwacht. Vertrouwde mensen om je heen went gewoon heel erg snel. En deze gewenning had met liefde langer mogen duren! Tja, ik prijs me al een zeer gelukkig mensen dat lieve Brittie langs kon komen! En om niet te vergeten, Timmie blijft nog!

16/11 Britt is nu echt weg. Thuis Skype ik met pap en mam, eigenlijk al wel een tijdje geleden! Zegt alleen maar goeds, ik mis jullie gewoon niet. Nee, grapje natuurlijk ik heb gewoon geen tijd om jullie te missen. Het leven zit vol drukte en plezier. Optimaal genot. Daarna gaat de stoom uit, de hele week is de overheid aan het proberen hun problemen op te lossen. De stroom hier is eigenlijk een synoniem voor de overheid. Een apparaat dat stuk is en waar je aan blijft repareren maar nooit beter wordt. Tja, zullen ze het ooit leren? Ik kook dus, lekker primitief met een hurricane lampje. Komt die ook eens van pas voor een gelukkig veel betere reden!

17/11 Vandaag komt mijn creatieve ik weer in actie om posters te maken voor de Beach-Cats (voor de niet zeilers: dit is geen popgroep maar een zeilboot-soort). Thuis besluit ik dat ik nodig de berg op moet, 30-minuten beweging daar komen we haast niet aan. Toch veranderen hier plannen als sneeuw in de Caribbische zon. We besluiten naar Toppers te gaan, lekker karaoke! Tim zijn St. Maarten-stap-altijd-feest-doping is begonnen. Lekker zingen, met alle stagiaires en genieten van de hilarische avond om vervolgens weer veel te laat naar bed te gaan. Ach, donderdag is toch bijna weekend zeggen we dan maar.

18/11 Vandaag gaan we met de boot naar St. Barts, het eiland van beroemde mensen (Leo, ja Leo voor ons. Nee, toch niet. Leonardo di Caprio). Maar vandaag is St. Barts toneel voor de Beach-Cats (die niet-pop-groep). We zijn daar, genieten van het weer, praten over de Heineken Regatta en gaan weer terug met de boot. Weer terug in St. Maarten, besluiten we dat we niet meer in de werk-modus zijn, bikini’s aan en biertje in de hand. We genieten van de vrije uurtjes, en vergeten bijna nog de mannequin-challenge te doen (voor mam: dat zijn die standbeelden filmpjes op Facebook). We gaan naar huis om te douchen. Ik pik Tim op om met zijn alleen bij Lagunees te eten en gaan vervolgens naar stagehuis. Jaja, Timmie wordt hier lekker in het diepe gegooid (qua bier tempo). Daarna gaan we naar Soggy, want dat hoort! En het is heerlijk hilarisch.

19/11 Tim en ik zouden een rondje eiland doen. We zouden naar Pic Paradis, maar na Soggy was dat iets te optimistisch. Plan veranderd: naar Fort Louis, maar na Soggy was dat iets te optimistisch. Plan veranderd: eten, na Soggy het beste plan ooit. We gaan meteen door naar surfen! Samen met Nouk, Rens, Tim, Nils, Yas, Yas haar broer en beste vriendin gaan we er voor. Het wordt Rens allemaal even te veel, dus die bungelt de komende 2 uur op haar surfboard. Tja, soms eist Soggy je tol. Kopen lekker eten en maak thuis de pasta en zetten de biertjes koud. Vervolgens gaan we naar het strand waar we smullen en lachen met zijn allen. We maken zelfs nog marshmallows, boven de brandende-gevonden-BBQ. Je kan niet altijd 6 gooien in het leven, maar vandaag gooien we alleen maar 6. Mooie quote’s komen tevoorschijn: ‘’Soms dooft vuur, maar als je hard genoeg blaast kan het zomaar weer aan gaan.’’ Daarna hebben we nog een feestje bij Rama, ja echt: het leven hangt van feestjes aan elkaar. Lalalallaaaa.

20/11 Met zijn allen, werkelijk met alle stagehuis-stagiaires + Nouk +Timmie + ik wilden we gaan kanoën. Veel te optimistisch want toen we er eindelijk allemaal waren, waren er natuurlijk geen kano’s meer voor 30 mensen. Ik en Nouk gaan SUP-pen. Hebben we toch nog gesport hè Nouk! En Tim gaat als pakezel, half zinkend door een koelbox aan bier, met de kano voorop. Na ongeveer 45 minuten komen we aan op Pinel. Het zonnetje is heftig, de drank vloeit en we genieten. Optimaal genot. Om nog wat te zien van het o-zo-grote Pinel gaan we een rondje waggelen. Zonder slippers kon wel dacht ik. Zonder slippers kon niet bleek achteraf. Het was veel te heet. Bruine koppies werden rode koppies. Witte koppies werden rode koppies. Maar eigenwijs als we zijn, gaan we gewoon door. Van zwemmen in het zweet, gaan we naar zwemmen in de zee. Mooie verandering. Eenmaal terug op het vaste land St. Maarten besluiten we dat we eigenlijk de dag mooi af moeten sluiten. Lekker uiteten, bij Pizza Galley. Wat Galley nou betekend weet niemand. Wel weten we dat dit weekend weer een weekend was voor in de boeken.

We sparen boekenkasten vol boeken.