De tweede helft!
Door: Sas
Blijf op de hoogte en volg Sacha
14 Februari 2017 | Sint Maarten, Philipsburg
16/1 Vandaag heb ik een extra dagje vrij want we zouden naar St. Barts gaan, maar ik zeg altijd maar er is niks zo veranderlijk als een mensen leven, en niks zo ongeorganiseerd als een Sint-Maarten leven. Dus we gaan Hiken! [lees: hiken is gewoon wandelen alleen dan niet op een weg, maar op een platgestampt pad door mensen voeten]. We hiken tot de helft, langs cactussen, steile bergen, koraal, planten en stranden. Jaja, zo kom je nog eens wat tegen. Vaders is zijn pet vergeten dus die heeft een zwembroek omgeknoopt, fashion-dad. Daarna gaan we naar Orient Bay, waar we een broodje doen en afkoelen. We koelen zo erg af dat het koud is. St. Maartense winterkou noem ik het ook wel. Op weg terug naar huis stoppen we nog even op Maho, waar we de zon onder zien gaan en mams nog een rumpunch neemt. Nieuw favoriet drankje. Living on the edge. Uiteindelijk gaan we uiteten bij Lal’s de Indiaanse eettent van hier. Normaal eten we thuis [lees: Nederlands thuis] aardappelen, groente en een stuk vlees. Ja, saai he. Mijn hier bij mijn thuis [lees: St. Maarten thuis] zijn ze opeens van alle markten thuis, ze zijn ook al niet weg te slaan bij de Mexicaan (hé, dat rijmt).
17/1 Vandaag is pap en mam hun laatste dag. Ik ben druk met 100-1 dingen, ook de Beach Clean Up staat in de krant. Voldoening noemt men dat. Eten bij IZI! Hemels. Hemels. Hemels. Er zijn weer 20 jarige mensen bij IZI. Dat betekend, lichten uit, disco lichten aan en muziek op volume 100. Grappig in zo’n chique tent. Daarna slaap ik thuis, even weer wennen aan het ‘alleen-zijn’.
18/1 Pap en mam gaan vandaag naar huis. We droppen de koffers en gaan daarna weer weg om ergens te gaan lunchen. Dat is dan wel een groot voordeel van zo’n klein land. Daarna zwaaien we elkaar uit. Verdrietig, maar eigenlijk mag dat niet. Ik mag me een rijk mens rekenen dat ze langs zijn geweest, dat ik heb kunnen laten zien hoor alles hier is, dat we hebben kunnen delen hoe ik leef en dat ik blij ben met zo’n lieve paps en mams als de mijne!
19/1 Vandaag is gewoon weer zo’n normale dag, naja nooit echt normaal maar normaal als ‘er-is-geen-visite-normaal’. Ik moet naar Senses, hét overheidsgebouw waar alleen maar onnuttige-tijd-verspillende-dingen moeten worden geregeld. Ik moet nieuwe naamborden voor de auto’s halen, elk jaar krijg je een nieuw nummerbord (in een andere kleur), op deze manier kijken ze of je je verzekering e.d. hebt betaald. Ik zal het meest frustrerende proces met je doornemen.
~ Je loopt naar een hokje waar vrouw 1 zit die je een nummertje geeft. Natuurlijk waren de nummertjes op. Je wacht buiten in de rij met 30 andere mensen. Een vrouw 2 komt met nummertjes terug. Iedereen moet weer terug naar vrouw 1. Vervolgens stopt vrouw 3 je in volgorde van nummertjes op de bank [ja, tellen kunnen we zelf niet]. Vrouw 3 is eigenlijk een bewaker met laag IQ, de taak lijkt veel energie te vergen en zoals ze zegt ‘My energy level is really low today so please do what I say’. Na 1 uur ben ik halverwege de rij, op plek 15. Vrouw 3 vraagt me om op te staan. Oei, bijna het systeem door de war. Ze legt me nogal agressief uit dat ik niet in een miniskirt naar binnen mag. Ik lach in een heel net jurkje met nette hakken. Miniskirt? Ik maak haar duidelijk dat ik nu eenmaal lang ben, en dat als zij dit jurkje had gedragen het inderdaad iets langer was geweest. Vrouw 3 vraagt me of ik niet kan lezen? Ik meldt haar dat ik dat kan en ze vraagt zich nog al kwaad af waarom ik dit niet doe. Ik meldt mevrouw 3 dat ik de toon niet gepast vind en dat ze dit een uur geleden ook tegen me had kunnen zeggen als ze me gewoon weg wilt hebben. Trouwens fijn hoe mensen hier voor elkaar opkomen, 0.0. Ohja, omgekeerde discriminatie, een vriendin van mevrouw 3 mocht natuurlijk naar binnen in serious miniskirt. Ik vertel mevrouw 3 dat ik met liefde deze plaats verlaat en dat ik hoop dat ze de mensen volgende keer helpt in plaats van afblaft. Ze komt tot bezinning en zegt dat ik mag blijven. Nou nou jippie-ja-jo. Nee, ze krijgt geen bedankt van mij. Na 2 uur mag ik naar mevrouw 4 waar ik weer moet wachten. Uiteindelijk helpt mevrouw 4 me met de betaling. En meldt me dat ik volgende week mijn nummerplaten hier kan ophalen. Ik loop langs mevrouw 3 en zeg iedereen met een brede glimlach gedag. Een ding is zeker: Ik ga volgende week NIET de nummerplaten ophalen. ~
20/1 Vandaag laat ik mijn band repareren. Hij loopt telkens leeg. De banden maker heeft er een iets andere techniek voor dan de Nederlandse bandenmakers die ik ken. Hier pakt meneer een hamer en slaat 10minuten lang tegen mijn velg aan. Zo. Gerepareerd. Na werk doen we een borreltje bij de Yacht Club. Samen met onze groene flesjes wachten we op de groene flash. Als de zon onder gaat in een zee zonder wolken dan moet je een groene flash kunnen zien. Maar het enigste wat wij zien zijn onze groene flesjes. Misschien wel beter. Thuis Skype ik even met mama waarna ik meteen door ga naar Guana. Ier gaat bijna weg.. We drinken drinken en gaan daarna door naar Soggy. We nemen het er maar van want straks moet ik Ier missen.. wanneer we de tent uit worden geveegd weten we het. Dit was een mooie afsluiting van een nog mooiere tijd <3
21/1 Ik wordt wakker maar de zon schijnt niet. Goede reden om de echte reden te verdoezelen en weer in bed te kruipen. Uiteindelijk voel ik me om 14:00 sterk genoeg voor actie. We gaan naar Mullet Bay met Nouk, Cyn, Daf, Daf en Lies. We spelen party en co, leuk cadeautje moeders(!). Als de zon onder gaat verplaatsen we ons naar Pizza Italy. LEKKERRRRRR.
22/1 Ik ga vroeg uit bed want Sebas heeft al een tijdje het water niet aangeraakt. Als ik aankom blijken er geen golven te zijn. Het water is zo plat als een plank hout, dus ik verkas me naar Orient Bay. Om 13:00u heb ik afgesproken met de meiden om de andere helft van de ‘pap-en-mam-maandag-hike’ te gaan hiken. Het is wederom prachtig, vooral het view point vanaf dé steen. We koelen af in het water en Cyn en ik gaan nog even op tocht. Tussen de spinnen, steile rotsen en takken banen we ons een weg naar een prachtig plekje. Alsof we in een fotolijst van bladeren staan. Wauw! Deze hike was prachtig, per deel en in zijn geheel.
Een goed begin is maar de helft, dus vandaag de tweede helft.
17/1 Vandaag is pap en mam hun laatste dag. Ik ben druk met 100-1 dingen, ook de Beach Clean Up staat in de krant. Voldoening noemt men dat. Eten bij IZI! Hemels. Hemels. Hemels. Er zijn weer 20 jarige mensen bij IZI. Dat betekend, lichten uit, disco lichten aan en muziek op volume 100. Grappig in zo’n chique tent. Daarna slaap ik thuis, even weer wennen aan het ‘alleen-zijn’.
18/1 Pap en mam gaan vandaag naar huis. We droppen de koffers en gaan daarna weer weg om ergens te gaan lunchen. Dat is dan wel een groot voordeel van zo’n klein land. Daarna zwaaien we elkaar uit. Verdrietig, maar eigenlijk mag dat niet. Ik mag me een rijk mens rekenen dat ze langs zijn geweest, dat ik heb kunnen laten zien hoor alles hier is, dat we hebben kunnen delen hoe ik leef en dat ik blij ben met zo’n lieve paps en mams als de mijne!
19/1 Vandaag is gewoon weer zo’n normale dag, naja nooit echt normaal maar normaal als ‘er-is-geen-visite-normaal’. Ik moet naar Senses, hét overheidsgebouw waar alleen maar onnuttige-tijd-verspillende-dingen moeten worden geregeld. Ik moet nieuwe naamborden voor de auto’s halen, elk jaar krijg je een nieuw nummerbord (in een andere kleur), op deze manier kijken ze of je je verzekering e.d. hebt betaald. Ik zal het meest frustrerende proces met je doornemen.
~ Je loopt naar een hokje waar vrouw 1 zit die je een nummertje geeft. Natuurlijk waren de nummertjes op. Je wacht buiten in de rij met 30 andere mensen. Een vrouw 2 komt met nummertjes terug. Iedereen moet weer terug naar vrouw 1. Vervolgens stopt vrouw 3 je in volgorde van nummertjes op de bank [ja, tellen kunnen we zelf niet]. Vrouw 3 is eigenlijk een bewaker met laag IQ, de taak lijkt veel energie te vergen en zoals ze zegt ‘My energy level is really low today so please do what I say’. Na 1 uur ben ik halverwege de rij, op plek 15. Vrouw 3 vraagt me om op te staan. Oei, bijna het systeem door de war. Ze legt me nogal agressief uit dat ik niet in een miniskirt naar binnen mag. Ik lach in een heel net jurkje met nette hakken. Miniskirt? Ik maak haar duidelijk dat ik nu eenmaal lang ben, en dat als zij dit jurkje had gedragen het inderdaad iets langer was geweest. Vrouw 3 vraagt me of ik niet kan lezen? Ik meldt haar dat ik dat kan en ze vraagt zich nog al kwaad af waarom ik dit niet doe. Ik meldt mevrouw 3 dat ik de toon niet gepast vind en dat ze dit een uur geleden ook tegen me had kunnen zeggen als ze me gewoon weg wilt hebben. Trouwens fijn hoe mensen hier voor elkaar opkomen, 0.0. Ohja, omgekeerde discriminatie, een vriendin van mevrouw 3 mocht natuurlijk naar binnen in serious miniskirt. Ik vertel mevrouw 3 dat ik met liefde deze plaats verlaat en dat ik hoop dat ze de mensen volgende keer helpt in plaats van afblaft. Ze komt tot bezinning en zegt dat ik mag blijven. Nou nou jippie-ja-jo. Nee, ze krijgt geen bedankt van mij. Na 2 uur mag ik naar mevrouw 4 waar ik weer moet wachten. Uiteindelijk helpt mevrouw 4 me met de betaling. En meldt me dat ik volgende week mijn nummerplaten hier kan ophalen. Ik loop langs mevrouw 3 en zeg iedereen met een brede glimlach gedag. Een ding is zeker: Ik ga volgende week NIET de nummerplaten ophalen. ~
20/1 Vandaag laat ik mijn band repareren. Hij loopt telkens leeg. De banden maker heeft er een iets andere techniek voor dan de Nederlandse bandenmakers die ik ken. Hier pakt meneer een hamer en slaat 10minuten lang tegen mijn velg aan. Zo. Gerepareerd. Na werk doen we een borreltje bij de Yacht Club. Samen met onze groene flesjes wachten we op de groene flash. Als de zon onder gaat in een zee zonder wolken dan moet je een groene flash kunnen zien. Maar het enigste wat wij zien zijn onze groene flesjes. Misschien wel beter. Thuis Skype ik even met mama waarna ik meteen door ga naar Guana. Ier gaat bijna weg.. We drinken drinken en gaan daarna door naar Soggy. We nemen het er maar van want straks moet ik Ier missen.. wanneer we de tent uit worden geveegd weten we het. Dit was een mooie afsluiting van een nog mooiere tijd <3
21/1 Ik wordt wakker maar de zon schijnt niet. Goede reden om de echte reden te verdoezelen en weer in bed te kruipen. Uiteindelijk voel ik me om 14:00 sterk genoeg voor actie. We gaan naar Mullet Bay met Nouk, Cyn, Daf, Daf en Lies. We spelen party en co, leuk cadeautje moeders(!). Als de zon onder gaat verplaatsen we ons naar Pizza Italy. LEKKERRRRRR.
22/1 Ik ga vroeg uit bed want Sebas heeft al een tijdje het water niet aangeraakt. Als ik aankom blijken er geen golven te zijn. Het water is zo plat als een plank hout, dus ik verkas me naar Orient Bay. Om 13:00u heb ik afgesproken met de meiden om de andere helft van de ‘pap-en-mam-maandag-hike’ te gaan hiken. Het is wederom prachtig, vooral het view point vanaf dé steen. We koelen af in het water en Cyn en ik gaan nog even op tocht. Tussen de spinnen, steile rotsen en takken banen we ons een weg naar een prachtig plekje. Alsof we in een fotolijst van bladeren staan. Wauw! Deze hike was prachtig, per deel en in zijn geheel.
Een goed begin is maar de helft, dus vandaag de tweede helft.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
